Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κυψέλη. Εκεί παιδί, μαθητής και κατόπιν φοιτητής. Σήμερα εκεί μεγαλώνω τα παιδιά μου. Την αγαπάω αυτή την πόλη. Και όσο την αγαπάω τόσο με πληγώνει.
Η Αθήνα χτίστηκε άναρχα, ασφυκτικά. Χτίσαμε τις αυλές μας, τους δρόμους, στις ζωές μας. Τα δένδρα κόπηκαν και όσα γλίτωσαν αρρώστησαν. Τα πουλιά κελαηδάνε πια τον Αύγουστο που λείπουν όλοι. Η πόλη μας διώχνει... Διώχνει τα μικρά παιδιά, τους γέροντες, τους ανάπηρους.. Και μένει μόνη και εκδικείται. Εκδίκησή της τα σκουπίδια, ο θόρυβος, η ζέστη από την μια και η ανασφάλεια, η παρανομία από την άλλη.
Εγώ επέλεξα να μείνω. Γιατί μόνο εδώ αισθάνομαι ότι ανήκω. Όσοι έφυγαν ξέχασαν. Εγώ αντέχω να θυμάμαι και παλεύω για την πόλη του πληγώσαμε. Η δική μου Αθήνα είναι εδώ, και περιμένει να ξαναζωντανέψει τα όνειρα μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου