Με τα κοινωνικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας ο πολίτης είναι αντιμέτωπος σε κάθε του βήμα. Η ευνοιοκρατία, η σπατάλη, οι ανισότητες, ο κακός καταμερισμός των πόρων, η φορολογική πολιτική, η καταστροφική λογική του εφήμερου και ατομιστικού κέρδους, έδωσαν πρόσφορο έδαφος σε νοοτροπίες ανασφάλειας, οχαδερφισμού, απαξίωσης της πολιτικής και των πολιτικών. Με τον τρόπο αυτό η καθημερινότητα του πολίτη έγινε πιο δύσκολη και ο ίδιος βρέθηκε αντιμέτωπος με το ίδιο το κράτος. Μόνιμη επωδός η ερώτηση: «Που είναι το κράτος;».
Η ιστορία είναι απόδειξη. Το συγκροτημένο κράτος πρέπει να έχει προσδιορίσει τους στόχους και τα σχέδιά του, να έχει κατανείμει σωστά και με διαφάνεια τους πόρους, να προστατεύει τον πολίτη έτσι να κερδίζει καθημερινά την εμπιστοσύνη του. Η πολιτική των τελευταίων χρόνων αποδόμησε όσο από το κράτος - σύμμαχο είχε απομείνει, και δημιούργησε ένα νέο εχθρικό προς τον πολίτη κράτος, που δεν τον φροντίζει, δεν τον σκέπτεται, δεν σχεδιάζει για αυτόν. Αντίθετα τον ανταγωνίζεται, τον υπονομεύει, τον ταλαιπωρεί. Οι συγκρούσεις του Δεκέμβρη του 2008, η ανεξέλεγκτη είσοδος μεταναστών από οικονομικά και κοινωνικά δυστυχούσες χώρες, η αποκάλυψη σκανδάλων οικονομικού περιεχομένου και η απορρύθμιση του κρατικού μηχανισμού μέσω της ευνοικρατίας επιδείνωσαν την κατάσταση.
Η καθημερινότητα του Έλληνα γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη. Η ανεργία καλπάζει σε πρωτοφανή επίπεδα, οι εργασιακές σχέσεις εκχώρούνται στα μεγάλα κεφάλαια, τα κοινωνικά αγαθά της υγείας, της παιδείας συνέχεια υποβαθμίζονται,δεν υπάρχει αμφιβολία οτι η κοινωνία βρίσκεται σε κρίση.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, οι νέες κυβερνήσεις οφείλουν να λειτουργήσουν με διαφάνεια, κανόνες αξιολόγησης και κοινωνική λογοδοσία. Πρέπει να εξαφανισθούν, τα φαινόμενα ευννοιοκρατίας, μισαλλοδοξίας, κρατισμού και εξουσιαστικών συμπεριφορών. Η στροφή στα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη είναι στοιχείο – κλειδί για την νέα διακυβέρνηση της χώρας.
Χρειάζονται τομές στο πολιτικό σύστημα. Τομές με γνώμονα τον σεβασμό στις εισφορές του πολίτη. Το κράτος πρέπει να ανταποδίδει κάθε μέρα τον σεβασμό στον πολίτη. Μιλούμε για κοινωνικό συμβόλαιο με δύο συμβαλλόμενους. Το κράτος από τη μια και τον πολίτη από την άλλη. Πρόκειται για συμμετοχή με ίσους όρους και ίσες αξίες. Σημαίνει ότι όλοι μαζί πρέπει να αναστρέψουμε το κλίμα της ηττοπάθειας, της περιχαράκωσης σε προκλητικά συμφέροντα, της χειραγώγησης της δημόσιας ζωής. Σημαίνει ότι η αύξηση της παραγωγικότητας και της αποδοτικότητας θα ανταποκρίνεται στο κοινωνικό αίτημα του καλού του τόπου και όχι της τσέπης των ολίγων. Σημαίνει ότι οι εθνικοί στόχοι, η παιδεία, ο πολιτισμός, η έρευνα, η καινοτομία, η πράσινη ανάπτυξη δεν αποτελούν πεδίο αντιπαράθεσης αλλά έναρξη δημιουργικής συζήτησης για το κοινό καλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου