Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΘΗΝΑ

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κυψέλη. Εκεί παιδί, μαθητής και κατόπιν φοιτητής. Σήμερα εκεί μεγαλώνω τα παιδιά μου. Την αγαπάω αυτή την πόλη. Και όσο την αγαπάω τόσο με πληγώνει.

Η Αθήνα χτίστηκε άναρχα, ασφυκτικά. Χτίσαμε τις αυλές μας, τους δρόμους, στις ζωές μας. Τα δένδρα κόπηκαν και όσα γλίτωσαν αρρώστησαν. Τα πουλιά κελαηδάνε πια τον Αύγουστο που λείπουν όλοι. Η πόλη μας διώχνει... Διώχνει τα μικρά παιδιά, τους γέροντες, τους ανάπηρους.. Και μένει μόνη και εκδικείται. Εκδίκησή της τα σκουπίδια, ο θόρυβος, η ζέστη από την μια και η ανασφάλεια, η παρανομία από την άλλη.

Εγώ επέλεξα να μείνω. Γιατί μόνο εδώ αισθάνομαι ότι ανήκω. Όσοι έφυγαν ξέχασαν. Εγώ αντέχω να θυμάμαι και παλεύω για την πόλη του πληγώσαμε. Η δική μου Αθήνα είναι εδώ, και περιμένει να ξαναζωντανέψει τα όνειρα μου.

ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Η πολιτική της Ελλάδας οφείλει να είναι ανοικτή και εξωστρεφής. Η φωνή του Έλληνα πολίτη πρέπει να είναι παρέμβαση στις διεθνείς εξελίξεις. Νέα ηγεσία σημαίνει συμμετοχή στους παγκόσμιους περιφερειακούς οργανισμούς για την προάσπιση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των πολιτών μας. Σημαίνει προάσπιση του όραμάτος  μας για μια δημοκρατική, κοινωνική και οικολογική Ευρώπη, στηριζόμενη στην ειρήνη και τη συνεργασία των λαών στη βάση της δικαιοσύνης και της ομοιόμορφης ανάπτυξης.

Οι  αρχές του διεθνούς δικαίου, ο σεβασμός των διεθνών συνθηκών, η υπεράσπιση των δημοκρατικών αρχών, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, ο σεβασμό της κυριαρχίας, της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας όλων των κρατών πρέπει να είναι οι επιδιώξεις της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. 

«ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΩΝΤΑΣ» ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΛΗ

Ο Έλληνας έχει υπάρξει σε πολλές περιόδους της ιστορίας του μετανάστης. Ξέρει καλά να πορεύεται σε καινούριους κόσμους να συγκατοικεί με άλλες κουλτούρες, να σέβεται το διαφορετικό. Η είσοδος των μεταναστών στην Έλλαδα τα τελευταία χρόνια έγινε χωρίς καμμία μέριμνα από την πολιτεία. Το κράτος απών για άλλη μια φορά παρέδωσε την χώρα  σε ανεξέλεγκτη μεταναστευτική ροή, σε γκέτο, σε παραβατικές συμπεριφορές. Άφησε  το πρόβλημα άλυτο να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Πρέπει να ξεκινήσει κανείς από την αρχή. Ισχυρή χώρα σημαίνει ισχυρά σύνορα. Σύνορα με προσωπικό που ελέγχει, που είναι εκπαιδευμένο, που διαθέτει τον κατάλληλο εξοπλισμό. Σημαίνει κυρίως πάταξη της διαφθοράς που παρατηρείται στην συνοριοφύλαξη της χώρας, είτε θαλάσσια είτε στην ξηρά. Το κράτος πρέπει να δείχνει και να είναι ισχυρό και αμείλικτο, κυρίως απέναντι σε αυτούς που επιτρέπουν την ανάπτυξή της παράνομης μετανάστευσης ή επενδύουν σε αυτήν για ίδιο όφελος.
Δυστυχώς, δεν είναι λίγες οι υποθέσεις κρατικών οργάνων, οι οποίοι έχει καταγγελθεί ότι εμπλέκονται σε διακίνηση παράνομων μεταναστών. Άρα, ο συνδυασμός της δράσης πρέπει να είναι: Ισχυρό, αλλά παράλληλα και αδιάφθορο κράτος, που διασφαλίζει την ζωή και την περιουσία των πολιτών. Προϋπόθεση δε αναγκαία και ικανή είναι ο συνεχής και αδιάλειπτος έλεγχος των προϊσταμένων οργάνων επί των προϊσταμένων ως προς την εφαρμογή του νόμου για την παράνομη μετανάστευση.

Ως προς τον αλλοδαπό, ο οποίος καταδιωγμένος από τη χώρα του, λόγω πολέμων (εμφυλίων ή μη), φυσικών καταστροφών ή συρράξεων, ζητά καταφύγιο στην Ελλάδα, εφόσον σέβεται το νόμο, οφείλουμε όλοι να συμβάλλουμε στην ομαλή κοινωνική του ένταξη και ενσωμάτωση στον οικονομικό ιστό της χώρας.

ΤΕΧΝΕΣ - ΓΡΑΜΜΑΤΑ - ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Ο πολιτισμός αποτελεί για τους Έλληνες το ηθικό τους πλεονέκτημα. Η πολιτιστική μας κληρονομιά ανυπολόγιστη. Το χρέος όλων μας είναι μεγάλο. Η Ελλάδα οφείλει να αναδιατύπωση  την πολιτιστική της  ταυτότητα με σύγχρονους όρους ώστε να διασφαλίζεται ο σημερινός μας ρόλος στον παγκόσμιο πολιτισμό.  Η χώρα  του 21^ου αιώνα σέβεται και τιμά τα μνημεία της, την αρχιτεκτονική της, τον πολιτισμό της. Ο ενημερωμένος πολίτης  συμμετέχει και διαμορφώνει την νέα της ταυτότητα με δράσεις κοινωνικές, πολιτιστικές, οικονομικές, εκπαιδευτικές και περιβαλλοντολογικές. Οι τέχνες και τα γράμματα είναι επενδύσεις για το μέλλον των παιδιών μας και ασφαλιστικές δικλίδες για την εξέλιξη μας. Ο πολιτισμός είναι η ορθή εκπαιδευτική διαδικασία για να διαμορφωθεί μια υγιής  προσωπικότητα .

Τα πολιτιστικά γεγονότα με σωστή ανάπτυξη, μπορούν να αποτελέσουν προϊόν της τουριστικής βιομηχανίας.

 Ο σημερινός Έλληνας αποκτά σιγά σιγα την κουλτούρα του αθλητισμού. Ο αθλητισμός αποτελεί πρωταρχικό τομέα για την υγεία και την ποιότητα ζωής. Είναι απαραίτητη η πρόσβαση σε προγράμματα, που σε συνδυασμό με την Τοπική Αυτοδιοίκηση ή με το Υπουργείο Παιδείας, επενδύουν στο σχολείο ή τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Η ενίσχυση του σωματειακού αθλητισμού πρέπει να ποτελεί  βασική προτεραιότητα.Οι  επιχορηγήσεις πρέπει να δίνονται ελεγχόμενα με βάση δράσεις και ανάγκες και σχετικό προγραμματισμό, με απόλυτη διαφάνεια, αξιολόγηση και αξιοκρατικά κριτήρια.

Η ΓΗ ΜΑΣ

Το περιβάλλον της Αττικής  είναι ιδιαίτερα επιβαρημένο. Η αύξηση της θερμοκρασίας κατά τους θερινούς μήνες μέχρι και έξι βαθμούς, η αύξηση των δεικτών ρύπανσης της ατμόσφαιρας, οι φωτιές,  οι συχνές πλημμύρες και η  επιβάρυνση στην πανίδα και χλωρίδα δείχνουν ολοκάθαρα την συμπεριφορά πολιτών και ηγεσίας πρός την φύση που μας φιλοξενεί.

Το περιβάλλον είναι το σπίτι μας. Και όσο προλαβαίνουμε, πρέπει να το φροντίσουμε. Η περιβαλλοντική συνείδηση χρειάζεται να γίνει καθημερινότητα του πολίτη. Η ανακύκλωση, τα συστήματα διαχείρισης απορριμάτων αποτελούν για τις αναπτυγμένες χώρες καθημερινές πρακτικές. Πρέπει να προστατεύσουμε τις πλουτοπαραγωγικές πηγές μας, να στραφούμε στην πράσινη ενέργεια, να αντικαταστήσουμε τα σπάταλα ενεργοβόρα συστήματα, να προστατευθεί  η χλωρίδα και η πανίδα. Με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον να επιταχυνθούν έργα προστασίας του, ώστε να κερδίσουμε τον χαμένο χρόνο. 

Η ύπαρξη Υπουργείου Περιβάλλοντος με καθοριστικές αρμοδιότητες, αποτελεί μια ασφάλεια που άργησε πολύ. 

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ

Η περιουσία ενός λαού είναι αναμφισβήτητα η παιδεία του. Και ο μέγιστος δείκτης του πολιτισμού του είναι η υγεία. Μπροστά στη νέα χιλιετία και με δεδομένες τις τεράστιες αλλαγές που επήλθαν στον παγκόσμιο χάρτη, αυτά τα βασικά κοινωνικά αγαθά παραμένουν υποχρέωση του κάθε αξιόπιστου κράτους προς τους πολίτες του. Οι πολίτες αυτής της χώρας, ανοχύρωτοι πάντα,  βρίσκονται παραδομένοι ολοένα και περισσότερο σε μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα που έχουν σπεύσει να αναπληρώσουν την έλλειψη του κράτους.

Οι σημαντικές μεταρρυθμίσεις στην παιδεία τις δεκαετίες ’80 και ’90 αντί να επεκταθούν και να επικαιροποιηθούν, απαξιώθηκαν με  αποτέλεσμα το εκπαιδευτικό σύστημα να καταρρεύσει. Η υποχρηματοδότηση, ο αυταρχισμός, οι αποσπασματικές και αλληλοσυγκρουόμενες ρυθμίσεις, οι τυφλές συγκρούσεις με τους φορείς της εκπαίδευσης, η πολιτική με την προσοχή στραμμένη στο χθες και τα συμφέροντα των λίγων οδήγησαν το όλο σύστημα σε σήψη.

Στην υγεία τα πράγματα δεν είναι καλύτερα.

Το ΕΣΥ εγκαταλείφθηκε, οι προσλήψεις νοσηλευτών ξεχάστηκαν, η κρατική χρηματοδότηση μειώθηκε, τα χρέη των νοσοκομείων έφτασαν σε δυσθεώρητα ύψη. Το δημόσιο σύστημα υγείας νοσεί βαριά και η απειλή για τη βιωσιμότητά του είναι πολύ σοβαρή. Οι ιδιωτικές δαπάνες των Ελλήνων για την υγεία τους είναι οι υψηλότερες  από όλους τους Ευρωπαίους πολίτες. Ουσιαστικά έχει αναιρεθεί η βασική έννοια του ΕΣΥ που είναι η δωρεάν παροχή περίθαλψης.

Η κοινωνική ασφάλιση δέχτηκε και δέχεται καίρια χτυπήματα. Οι περικοπές των συντάξεων, οι αυξήσεις των ορίων ηλικίας, η εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης ανδρών – γυναικών,  οδηγούν τη χώρα σε έλλειψη στην παραγωγική και κοινωνική απομόνωση. Ο εργαζόμενος παραμένει ανοχύρωτος κουρασμένος να συμβάλει επί χρόνια σε ένα σύστημα που δεν τον σέβεται.

Είναι καιρός η παιδεία να έχει τον προυπολογισμό που της αξίζει. Η δημόσια δωρεάν παιδεία είναι κοινωνικό αγαθό που χρειάζεται η χώρα. Ένα δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα απελευθερωμένο από τα δεσμά του κρατισμού και της γραφειοκρατίας, ανοιχτό στη δημιουργία, στην ελεύθερη σκέψη και τις  τεχνολογίες μπορεί να οδηγήσει στην νέα εποχή. Η ποιότητα  στην αξιολόγηση,  οι σύγχρονες υποδομές στο σχολείο και το πανεπιστήμιο θα είναι δύναμη ανάπτυξης  και η σημαντική σύνδεση των σπουδών με την παραγωγή. Η υψηλού επιπέδου παιδεία είναι εργαλείο κοινωνικής συνοχής, παράγει ενημερωμένους ικανούς προβληματισμένους πολίτες.

Για την υγεία το πρώτο στοίχημα είναι η ανασυγκρότηση του ΕΣΥ. Η πρωτοβάθμια παροχή υπηρεσιών υγείας θα αποσυμφορήσει τα νοσοκομεία και θα φέρει τον ιατρό στην θέση που πρέπει να βρίσκεται. Αυτή δίπλα στον πολίτη. Η εφαρμογή σύγχρονων πολιτικών σε επί μέρους θέματα, όπως το φάρμακο (για την αντιμετώπιση της πολυφαρμακίας και τον έλεγχο της φαρμακευτικής δαπάνης), εξειδικευμένων στρατηγικών για τους βασικότερους παράγοντες που προσδιορίζουν την υγεία (κάπνισμα, διατροφή, άσκηση, αλκοόλ κλπ.) και προληπτικών μεθόδων και εξετάσεων (δωρεάν υποχρεωτικοί εμβολιασμοί για όλο τον πληθυσμό κλπ.) πρέπει συνοδευτεί με γενναία χρηματοδότηση και αύξηση των θέσεων εργασίας στον τομέα της υγείας.

Ο αναδιανεμητικός, καθολικός και δημόσιος χαρακτήρας του ασφαλιστικού συστήματος αποτελούν τις σταθερές για την βιωσιμότητά του. Πρέπει να προστατευθεί η χρηματοδότηση των ταμείων και η καταβολή των συντάξεων. Τα ταμεία χρειάζεται πια να δίνουν διαφανή εικόνα της διαχείρισης των οικονομικών τους. Ο ασφαλισμένος θέλει και πρέπει να ξέρει. 

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ

Με τα κοινωνικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας ο πολίτης είναι αντιμέτωπος σε κάθε του βήμα. Η ευνοιοκρατία, η σπατάλη, οι ανισότητες, ο κακός καταμερισμός των πόρων, η φορολογική πολιτική, η καταστροφική λογική του εφήμερου και ατομιστικού κέρδους, έδωσαν πρόσφορο έδαφος σε νοοτροπίες ανασφάλειας, οχαδερφισμού, απαξίωσης της πολιτικής και των πολιτικών. Με τον τρόπο αυτό η καθημερινότητα του πολίτη έγινε πιο δύσκολη και ο ίδιος βρέθηκε αντιμέτωπος με το ίδιο το κράτος. Μόνιμη επωδός η ερώτηση: «Που είναι το κράτος;».

Η ιστορία είναι απόδειξη. Το συγκροτημένο κράτος πρέπει να  έχει προσδιορίσει τους στόχους και τα σχέδιά του, να έχει κατανείμει σωστά και με διαφάνεια τους πόρους, να προστατεύει τον πολίτη έτσι να κερδίζει καθημερινά την εμπιστοσύνη του. Η πολιτική των τελευταίων χρόνων αποδόμησε όσο από το  κράτος - σύμμαχο είχε απομείνει,  και δημιούργησε  ένα νέο εχθρικό προς τον πολίτη κράτος,  που δεν τον φροντίζει, δεν τον σκέπτεται, δεν σχεδιάζει για αυτόν. Αντίθετα τον ανταγωνίζεται, τον υπονομεύει, τον ταλαιπωρεί.  Οι συγκρούσεις του Δεκέμβρη του 2008, η ανεξέλεγκτη είσοδος μεταναστών από οικονομικά και κοινωνικά δυστυχούσες χώρες, η αποκάλυψη σκανδάλων οικονομικού περιεχομένου και η απορρύθμιση του κρατικού μηχανισμού μέσω της ευνοικρατίας επιδείνωσαν την κατάσταση.

Η καθημερινότητα του Έλληνα γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη. Η ανεργία καλπάζει σε πρωτοφανή επίπεδα, οι εργασιακές σχέσεις εκχώρούνται  στα μεγάλα κεφάλαια, τα κοινωνικά αγαθά της υγείας, της παιδείας συνέχεια υποβαθμίζονται,δεν υπάρχει αμφιβολία οτι  η κοινωνία βρίσκεται σε κρίση.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, οι νέες κυβερνήσεις  οφείλουν  να λειτουργήσουν με διαφάνεια, κανόνες αξιολόγησης και κοινωνική λογοδοσία. Πρέπει να εξαφανισθούν, τα φαινόμενα ευννοιοκρατίας, μισαλλοδοξίας, κρατισμού και εξουσιαστικών συμπεριφορών. Η στροφή στα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη είναι στοιχείο – κλειδί για την νέα  διακυβέρνηση της χώρας.

Χρειάζονται τομές στο πολιτικό σύστημα. Τομές με γνώμονα τον σεβασμό στις εισφορές του  πολίτη. Το κράτος πρέπει να ανταποδίδει κάθε μέρα τον σεβασμό στον πολίτη. Μιλούμε για κοινωνικό συμβόλαιο με  δύο συμβαλλόμενους. Το κράτος από τη μια και τον πολίτη από την άλλη. Πρόκειται  για συμμετοχή με ίσους όρους και ίσες αξίες. Σημαίνει ότι όλοι μαζί πρέπει να αναστρέψουμε το κλίμα της ηττοπάθειας, της περιχαράκωσης σε προκλητικά συμφέροντα, της χειραγώγησης της δημόσιας ζωής. Σημαίνει ότι η αύξηση της παραγωγικότητας και της αποδοτικότητας θα ανταποκρίνεται στο κοινωνικό αίτημα του καλού του τόπου και όχι της τσέπης των ολίγων. Σημαίνει ότι οι εθνικοί στόχοι, η παιδεία, ο πολιτισμός, η έρευνα, η καινοτομία, η πράσινη ανάπτυξη δεν αποτελούν πεδίο αντιπαράθεσης αλλά έναρξη δημιουργικής συζήτησης για το κοινό καλό.

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ

Όλες οι εκθέσεις των ειδικών  καταλήγουν στο ένα συμπέρασμα: οτι η ελληνική οικονομία βρίσκεται στο κατώφλι της χρεωκοπίας. Αποτελεί αδιαμφισβητητο γεγονός ότι όλα τα οικονομικά δεδομένα της χώρας: οι εξαγωγές, η βιομηχανία, οι κατασκευές, οι επενδύσεις αλλά και ο τουρισμός,  βρίσκονται σε ύφεση. Ζούμε λοιπόν τη βαθιά χρεοκοπία πολιτικών του παρελθόντος  που στηρίχθηκαν  στην απογραφή, και οδήγησαν σε μεγάλες περικοπές στο πρόγραμμα των δημοσίων επενδύσεων, σε απώλειες πόρων από το Γ΄ ΚΠΣ, σε καθυστερήσεις στην έναρξη προγραμμάτων του ΕΣΠΑ, με αποτέλεσμα την παντελή έλλειψη χρηματοδότησης και επενδύσεων. Εαν σε όλα τα παραπάνω προστεθεί και η διεθνής οικονομική κρίση που είναι σε εξέλιξη,  τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα. 

Ήλθε η ώρα να  υλοποιήθούν νέες  προτάσεις στα  οικονομικά. Προτάσεις που να έχουν ως φιλοσοφία την μείωση του δημοσιονομικού έλλειμματος, την  αύξηση της αποδοτικότητας της ελληνικής οικονομίας, την αύξηση της παραγωγικότητας στο βιομηχανικό και αγροτικό τομέα, στους συγχρόνους τεχνολογικούς τομείς και στην πράσινη ανάπτυξη. Χρειάζεται ένα σχέδιο για την ανάπτυξη της χώρας μέσω του προγράμματος των δημοσίων επενδύσεων, του επανασχεδιασμού του ΕΣΠΑ, των  επενδύσεων στην παιδεία, την έρευνα και την καινοτομία, και των μεγάλων αλλαγών στη δημόσια διοίκηση. Πρέπει να προωθήθει μια δίκαιη φορολογική μεταρρύθμιση που θα απαλύνει τις ανισότητες.

 Η Ελλάδα αύριο, οφείλει να είναι πρωταγωνίστρια στην Ευρώπη, ανεξάρτητη, διαφορετική, κοινωνική και οικολογική. Είναι ανάγκη να αποκατασταθεί  το κύρος της χώρας στις διεθνείς αγορές και την Ευρωπαική Ένωση, ώστε να δωθεί έδαφος νέων επενδύσεων.  Για να είναι αυτή η προσπάθεια αποτελεσματική πρέπει  όλοι να είμαστε συμμέτοχοι και ενωμένοι. Βασική απαίτηση πια, είναι η εγγύηση για διαφάνεια, αξιοπιστία και δικαιοσύνη στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος.